วันจันทร์ที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ให้ฉันเป็นคนสุดท้าย


เป็นแค่ร่มที่กางให้เธอเมื่อยามสายฝนมันโปรยเป็นแค่สายลมโชยให้เธอไม่ร้อนกายเป็นแค่น้ำแก้วหนึ่งให้เธอได้พอช่วยดับกระหายให้เธอได้พอสุขใจชั่วครั้งคราวอย่างน้อย เป็นได้แค่นี้ ก็เป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้วหากเธอยังมีคนที่แคร์ เฝ้าดูแลเธอได้สบายให้ฉันเป็นคนสุดท้ายที่เธอต้องการแค่อยากให้เธอมีความสุขดี ส่วนคนนี้เป็นไงไม่สำคัญไม่จำเป็นต้องรักกัน แค่ให้ฉันได้รักเธอก็พอเป็นแค่เพื่อนคนหนึ่งที่คอยห่วงใยทุกทุกเวลาจะคอยเฝ้าซับน้ำตาถ้าหากเธอเสียใจเป็นห้องว่างที่เธอไม่เคยอยู่แต่ประตูเปิดรอไว้ถ้าเธอไม่มีที่ไปก็แวะมาอย่างน้อย เป็นได้แค่นี้ ก็เป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้วหากเธอยังมีคนที่แคร์ เฝ้าดูแลเธอได้สบายให้ฉันเป็นคนสุดท้ายที่เธอต้องการแค่อยากให้เธอมีความสุขดี ส่วนคนนี้เป็นไงไม่สำคัญไม่จำเป็นต้องรักกัน แค่ให้ฉันได้รักเธอก็พอ